Vaak denk ik dan ook terug aan de verhalen van mijn moeder. “Dat dit werk zo dankbaar is”. Ik begreep dat altijd al, maar nu voel ik het ook echt van binnen.
Jacco van de Wetering uit Dordrecht maakt sinds 2016 deel uit van team Haaglanden en Randstad. Na bijna 22 jaar werkzaam te zijn als penitentiair inrichtingswerker, maakt Jacco de stap om naast zijn werk in de gevangenis ook voor Cura Mortu Orum en Post Mortem Facilities te gaan werken.
Mijn opa
“Vroeger, ik was nog een klein jongetje, vertelde mijn moeder me weleens over mijn opa, die overledenenverzorger was”. Hoe bijzonder is het om de laatste verzorging te mogen doen? Mijn moeder vond altijd dat mijn opa (haar vader) zulk dankbaar werk deed, dat hij voor de nabestaanden die een dierbare hadden verloren een enorme steun kon zijn.” Mijn moeder sprak altijd vol passie over mijn opa en zijn werk. De jaren gingen voorbij en de verhalen van mijn moeder bleven mij bij. De dood bleef mij inspireren.
Medewerker postmortale zorg
In 2014 heb ik de stap gezet om naast mijn huidige baan in de gevangenis ook te gaan werken bij een uitvaartonderneming. Hierna heb ik in 2016 toch de stap gezet om te solliciteren bij Cura Mortu Orum als medewerker postmortale zorg. In het mortuarium van ziekenhuizen verzorg ik overledenen, waarbij sommigen van hen zeer complexe zorg behoeven. . Denk bijvoorbeeld aan iemand die overleden als gevolg van een verkeersongeluk of een zelfdoding.
Post Mortem Facilities
Sinds begin 2017 ben ik ook in opleiding bij Hans Sinke van Post Mortem Facilities. PMF is een gespecialiseerde dienstverlener voor het reinigen en desinfecteren van overlijdens- en ongevalslocaties.
Een enorme steun
Mijn vrouw vraagt mij wel eens, “Jacco, hoe kun je een nabestaande iets uitleggen of vertellen in zo’n lastige situatie?” Ik volg mijn hart en ik probeer mij altijd te verplaatsen in de nabestaande. Hoe zou ik mij voelen als mij dit overkwam? En hoe zou ik dan zelf benaderd willen worden?
Deze vragen die ik mij dan zelf stel, helpen mij tijdens zulke moeilijke gesprekken met nabestaanden. Ik merk dan ook vaak dat nabestaanden zich gesteund en gewaardeerd voelen. Vaak denk ik dan ook terug aan de verhalen van mijn moeder. “Dat dit werk zo dankbaar is”. Ik begreep dat altijd al, maar nu voel ik het ook echt van binnen.